Meierijstad
Mijn kleine tuin blijft een uitdaging. Ik lees veel over tuinen en wil dan graag -voor mij onbekende planten uitproberen in de beperkte ruimte. Na ruim 40 jaar tuinieren in de tuin ben ik best tevreden over de harde lay-out; die zal ik niet gauw meer veranderen, maar de groene omlijsting kán altijd beter.
De laatste tijd bestel ik met enige schroom deze niet al te gangbare planten via internet en dat werkt best goed. Snelle bezorging in stevige dozen, waarbij de bezorgkosten vaak hoger zijn dan de prijs van de plant, maar een rit naar een verre kwekerij is ook niet zo goedkoop.
De nieuwe aanwinsten worden uitgeplant waarbij ik vaak gelijk het een en ander er omheen aanpas/verander. De oude beplanting wordt opgepot of soms rücksichtslos naar de composthoop afgevoerd.
Ik koester mijn composthoop en zet ‘m enkele keren in het jaar om, met hele mooie compost als resultaat. Deze compost gebruik ik dan om alle verplante planten te vertroetelen, af te dekken en te beschermen tegen extreme weersomstandigheden. Mede dankzij de vochthoudende eigenschap van compost durf ik het aan om het hele zomerseizoen wijzigingen aan te brengen in de beplanting.
Zo verandert de compositie van mijn tuin voortdurend en is het ieder nieuw voorjaar weer spannend of de aanpassingen net zo uitpakken als je ’t voor ogen had…….in je dromen.
Wat een prachtig uitzicht heb ik over de heg van mijn vaste planten tuin op de grote natuurvijver die gelegen is in de tuin van onze zoon. Aangelegd in 2016, het is interessant om te zien hoe sindsdien de natuur zijn gang kan gaan. De vijver geeft weinig onderhoud, de natuur regelt het voor een groot deel zelf. Organismen die in het water leven zorgen voor een nieuw leefgebied en waterplanten zorgen voor een natuurlijk evenwicht waardoor algen geen kans krijgen en het water helder blijft.
Als de zon boven de vijver staat kan ik tot op de bodem kijken, mooi om te zien wat er allemaal groeit en soms bloeit. Dan vliegen ook de Libelles naar hartenlust over het water, die inmiddels ook mijn vaste planten tuin hebben ontdekt.
In het voorjaar zijn het de kikkers en padden die zich luidkeels laten horen. Nog laat aan het werk in mijn tuin, zo tegen dat het gaat schemeren, geniet ik van hun concerten. Tot mijn grote vreugde zaten er ook 2 koppeltjes meerkoetjes in de vijver. Een nest gemaakt van planten, was een beetje te zien boven op het riet, in het water. Spannend wanneer zouden ze uitgebroed tevoorschijn komen. Er zwom steeds een meerkoet kort in de buurt rond, om het nest te bewaken, denk ik. Verschil tussen mannetje of vrouwtje is niet te zien, mannetjes hebben een iets grotere witte voorhoofdsplaat. En toen was het grote moment daar, 6 schattige kleine meerkoetjes met oranje pluizige nekhaartjes zwommen met de ouders mee, sommige nog op de rug van de moeder of vader.
Fascinerend om te zien hoe de ouders onder water duiken om aan voedsel te komen en schieten dan als kurken omhoog. Ik heb er met mijn camera veel tijd aan besteed om dit prachtige tafereel vast te kunnen leggen.
Al sinds de herfst van 2020 zag ik iedere dag Waterhoentjes op het gazon en in border bij de vijver. Die pikten er flink op los, insecten en slakken, uit de vochtige grond. Het zijn grappige wat nerveuse vogels, die bij het minste of geringste onraad weg rennen en dekking zoeken. Ze kunnen ook goed vliegen want dat deden ze vanuit de natuurvijver naar het gazon. Lange tijd lukte het me niet ze te fotograferen. Tot er flink veel stuifsneeuw lag en ze daarom kort bij huis op voedsel uit waren.
Zelf kon ik daardoor nauwelijks naar buiten om te kijken waar die grote poot afdrukken in de sneeuw vandaan kwamen. Ze stonden tot bij het raam van mijn kantoor. Om ze te lokken had ik bij het koffiehuisje wat brood kruimels gestrooid. En ja hoor tot mijn grote plezier werden de Waterhoentjes mijn nieuwe tuinbezoekers. Toen heb ik ze vanachter het raam naar hartenlust kunnen fotograferen.
Ook de grote bonte specht is een voortaan een vaste bezoeker. Iedere morgen rond 8.30u., ik kan er bijna de klok op gelijk zetten, komt hij smullen bij de verschillende voeder plekken in de Formele tuin. Wat een geluksmomentje om dit te kunnen fotograferen toen hij kwam drinken uit het vogelbadje dicht bij huis. Natuurlijk zijn de koolmezen, pimpelmezen, roodborstjes en heggenmussen ook aanwezig. Ze jagen met vele achter elkaar aan en vliegen je bijna omver.
Het is niet te voorspellen wat het weer ons in januari, februari 2022 nog gaat brengen. Flinke vorst, sneeuw of een winters zonnetje, er valt buiten dan ook genoeg te beleven, want de natuur heeft zoveel te bieden. Vogels spotten is een belevenis op zich waar ik enorm van kan genieten, zoals je kunt zien is het in de winter extra leuk.
Dit is het uitzicht wat ik op de vijver heb, gezien van over de heg links boven op de foto.
Veel lees- en kijkplezier toegewenst, groetjes Rozannie
Gezien de tijd en het weer konden we weer lekker in de tuin genieten op het terras met een kop koffie of thee. En volop genietend van alles wat groeit en bloeit en ondertussen kijkend naar de 135 meter beuken-,taxus- en Portugese laurier heggen, want die hebben een snoeibeurt nodig. Het advies is om dit te doen vóór de langste dag van het jaar en een 2 e maal midden/ eind september. Het resultaat van 2x knippen is dat vooral de beukenheg dan weer beter van onderen uitschiet en opvult. We snoeien echter maar één keer per jaar, pas na de eerste week van juli. Het geeft minder werk. En dan zijn we er ook zeker van dat alle jonge vogels zijn uitgevlogen. Eerder knippen van een heg kan broeiende vogels storen. Bij een pas gesnoeide heg lopen de eksters er makkelijker over om het legsel of zelfs de pas uitgekomen jonge vogels te stelen. De kraaien doen dat ook, maar die doen het springend vanaf grond.
Wat dit jaar overduidelijk is geweest is dat de heggen echt behoefte hebben aan water in het voorjaar. Het is lang geleden dat de heggen zo mooi fris groen er bij staan als dit jaar. Het gevolg is dat we wel veel meer snoeisel hebben dan in een droog voorjaar, maar dat nemen we op de koop toe.
Een ander werk wat nog staat te wachten is het schoonmaken van de bloemvazen en beelden of andere voorwerpen die men in veel tuinen tegen komt. Vaak hangen aan deze tuindecoraties herinneringen, gedachten of misschien zelfs wel emoties. Zie bijvoorbeeld “oma’s vaas”, vele jaren oud maar heel mooi in de tuin tussen de Hosta’s........... De gedaante van Oma is wel veranderd, maar het blijft oma's vaas. Of wat te denken van de “wijzen tafel”? Wie is nou het wijste: de uilen die erop staan of degenen die er soms aan zitten.
In 2014 vonden we tijdens graafwerkzaamheden de put. Hij zat 60 cm onder de grond verborgen, maar nog wel in tact. Het karakteristieke van deze put is dat hij gestapeld is met stenen en leem. De put is circa 150 jaar oud. Dit is vooral te zien aan de rond afgeschuurde stenen in de put. Wij hebben de put in 2016 totaal gerestaureerd en aangesloten op een oude pomp uit 1936. Deze pomp is afkomstig uit onze boerderij in Boerdonk en is verwijderd in 1962 toen de waterleiding zijn intrede deed. Bij het zien van deze pomp komen vele herinneringen boven drijven: te denken aan in de winter 3 maal daags met z’n allen pompen om het vee water te geven. Nu wordt hij gebruikt om alle bloembakken in de zomer van het nodige frisse heldere grondwater te voorzien. De put en de pomp zijn en blijven mooie blikvangers in onze tuin.